هم آماده باش ، هم تیکه پارم.

اضطراب ناجوری گریبان گیرم شده.

یادم هست.خوب یادم هست که وقتی برای اولین بار اونجا قدم گذاشتم و ادمهاشو دیدم دقیقا همین اضطراب به سراغم اومد.

مربی گفت 'امادگی بدنی خوبی برای مسابقه داری' ، و من تا مدت ها می ترسیدم.

این قید زمانی مدت ها، تا به امروز ادامه پیدا کرده.

هر سه شنبه دلم به هم میپیچه و دریچه ی دو لختی قلبم شروع می کنه به پس زدن خون و من صدای عشق بازیش با دهلیز رو می شنوم.

و این اضطرابی داشتم و دارم،فقط با دویدن از بین میره،

ی مبارزه ی خوب،چند تا خنده.