هم آماده باش ، هم تیکه پارم.

واسه دووم اوردن تو این مسیر باید ادم جنگجویی باشی و سواد علمیت بالا باشه

و من هیچکدوم از شرایطش و ندارم

Pov: معلم شیمیت بخاطر مبحث نام گذاری مولکولی بهت گفت خر در حالی که تو داری تلاش می کنی شیمی عمومی ۱ و تموم کنی :

حدود ۲۰ دقیقه بی وقفه دویدم.برف می اومد اما از همیشه بهتر گرم کرده بودم و سرما اذیتم نکرد.

واسه منی که اولین روز ورود به باشگاه ۴ دقیقه مداوم دویدن رویا بود این جدیده.

اگر همون اول به استاد گوش می کردم و همه روزای زوج و تمرین داشتم الان اوضاعم به مراتب بهتر میشد.

خیلی دیر شروع کردم.

کاش درس بخونم.

انگار اهنگای دیس لاو زدبازی و واسه روزای بارونی پاییز ساختن.

المپیاد یک تله بود و منم که همیشه سرم درد میکنه برای تو دردسر افتادن.

الان نه میشه برگشت،به اون نسخه دانش اموزم که سرش گرم کنکور خوندن بود، نه توان ادامه دادن تو این مسیر و دارم.

امتحانات مدرسه به کنار،هنوز هواشناسی رو تموم نکردم،و تمرین های چگونه مسائل هم حل نکردم.

امیدی هم به تمریناتم نیست.خیلی وقته ندویدم.عملکرد ضعیفی دارم.ضرباتم ضعیف شده.

دنبال راه نجاتم و یک معجزه.

هر چقدر هم که فریاد میزنم،کسی شنوا نیست.

‌

-خیلی سخت نیست قطعات موسیقی را با آدم ها و لحظات مختلفی در زندگی تان ارتباط بدهید. فکر کنید ۵ ترانه برای ۵ نفر است.هر کدام شما را به یکی متصل می کند،خوب یا بد.بنویسید.

به قطعه های موسیقی ارادت به خصوصی دارم.چیزی شبیه ارادت خالصانه ی ریاضی دانان به بطلمیوس.یا احساس هنر پیشه های ایرانی به بهروز وثوقی. 

قبل تر ها که با آدم هایی سر و کار داشتم،کارم شده بود فرستادن هر آهنگی که به چشمم می خورد ، از پلی لیست در هم و شلوغم.

هر آهنگ،یک آدم،یک خاطره،یک تصویر،یک رنگ.

برای این به ظاهر آدم ها توضیح می دادم ، که این موسیقی روی پرده ی ذهنم،به رنگ ارغوانی در می اید ، یا نیلی، و با پدیدار شدن صدای خواننده ، تصاویری می دیدم، و آن زمان این ادم ها شیفته ی توضیحات من بودند.

۵ تا از واضح ترین تصاویری که تا به حال دیده ام،مربوط به این آهنگ هاست.

۱-می خوام برگردم(The Don ft sijal)

مربوط به خیلی سال قبل.جاده.هوای سرد،برف ، از تهران به غرب این سرزمین. 'چرا نمیرسم بهت باز هرچی راه میرم؟'

این قطعه زمانی یک اتصال فولادین بود.بین دو ذهن بیمار،پا گذاشته به مرز های بلوغ،یک شکل اما با جنسی متفاوت.اتصالی قوی تر از نیروی واندروالسی مولکول ها.قوی از قدرت هجوم سرمای بهمن ماه.

با گذشت زمان و شکسته شدن این پیوند، خاطره ی روز هایی که گذشت،هنوز به همان شکل باقی مانده.همانقدر شیرین،و پایدار.

'من عاشقم بر عکسِ تو' ، یک دماغِ مشتاق که موقع آواز مسیرش تا بی نهایت پیداست.خنده دار،و همچنان شیرین.

۲- The loneliest (Måneskin)

این آهنگ زمانی متعلق به من بود.تابستان سال قبل تصور می کردم که به رنگ قرمز، در حال پشت سر گذاشتن سوگواری عظیمی هستم.من بودم،یک انسان ، با کله ی قرمز رنگ.

بعد ارتباط مقدسی در جمله ی 'and all the crazy little things that we did together' گوشه ی ذهنم نمایان شد. یک فریادِ بلند، کسی که با دست های خودش قبرش را کنده ، یک انزجارِ خفت بار، 'i just keep on thinking how you made me feel better'،در حالی که هیچکس وجود نداشت،یا لااقل، بعد از این دیگر وجود نداشت.

چند ماه بعد معنایش برایم تغییر کرد.من بودم،خورشیدِ طلایی رنگ و حجم غیر قابل تحملی از اندوه.'a part of me that will never be mine'

اما این بار معناییِ مضحک دوام زیادی نداشت.

چند روز بعد،خورشید طلایی داشت بین دست های روباهِ مکاری گر می گرفت.

حالا با شنیدن این قطعه تصاویر زیادی میبینم. فریاد،سوگ،تمنا برای نفس کشیدن،حسادت،رنگ قرمزِ جیغی که تنها عطر خون به همراه دارد.و لحطاتی که بود،می توانست برای بهتر کردن حالمان باشد،اما نشد.

۳-psycho salam (Mehrad hidden)

'فرقِ حسودی و غبطه بزرگه ، مگه نه؟'

روز های خاکستری.آدم های طلایی و قرمز اما، روز های خاکستری. 

کسی در تلاش برای علاقه مند کردنِ من به رپ فارسی بود‌.و موفق شد.حالا منم و قلمی که بار ها از تفاوت حسودی و غبطه خاطره بالا آورده.

'زیبا تر از منی ، از خودم میگذرم' 

از خودم گذشتم.به خاطر زیبایی ساختگی ای که هر روز و هر شب از او برای خودم می ساختم.

من سوختم،خاکستر شدم،هماهنگ با سرعت پیانو زدن مهراد هیدن.

'تو اشک اولی من بغض آخرم'

یک دیوانگی به خصوص.پیانو.

۴-همه ی من(شایع)

باز هم بر می گردیم به قبل تر ها،پیوندی قوی تر از نیروی واندروالسی.

'ببین چه چشمایی داری که به چشم اومد'

طفره می رفت و من ملتمس تر از همیشه.می گفت 'خب'.

'ی بار میگم و دیگه نه،شما تکون نمیخوری از پیش من'

می گفت 'چشم'.

زیاده روی بود و من متوجه نبودم.

متوجه قسمت پایانی آهنگ هم نمی شدم.شرمندگی مقابل مادر،'دونه سفیدای تو موهات منم' ، و من اشک مادر را زمانی به چشم دیدم که غرق لذت از زیبایی ساختگی بودم.

این اهنگ هم برای تو.توضیحی ندارم.

۵-Baby(الجان)

ما چقدر رقت انگیز بودیم. خوش می گذشت اما چیزی از رقت انگیز بودن اون رفتار ها کم نمی کرد.

قهر،آشتی،قهر،آشتی،

و تا من دق نمی کردم خاطر تو آسوده نمی شد.

گرچه،من هنوز کادویی دور ننداخته ام.هنوز زنجیری که سال گذشته از تو گرفته ام ، توی یکی از محفظه های شلوغ کمدم خاک می خورد.

چقدر.رقت انگیز بودیم.

و من چقدر از بابت نبودنت خوشحالم.

ی جوری مباحثی که دارم پشت سر هم میخونم درهم شده،که الان توانایی محاسبه عدد اکسایشِ کسینوسِ ورقه ایران مرکزی و دارم.

‌