هم آماده باش ، هم تیکه پارم.

فکر میکنن خیلی آدم جالبیم.فکر میکنن اطلاعات عمومیم بالاست ، تلاشگرم ، برنامه ریزم ، با استعدادم.فکر میکنن واسه هر مشکلی ی ایده جدید دارم ، خوب مینویسم ، خوب حرف میزنم.

دقیقا نمیدونم چی باعث میشه اینطور به نظر بیاد.

ولی از درون ی کوه از خالی ام.باهام حرف بزنی کرم از دهنم بیرون میاد ، عنکبوتای تو مغزم شروع میکنن به خوردن تمام انرژیت ، سیاهی تو چشمام از همه چی نا امیدت میکنه.طوری خردت میکنم که با چسب دوقلو هم نشه چسبوند.فقط کافیه یک قدم جلو تر بیای‌.مزخرف ترین ادمی که ممکنه رو ملاقات میکنی.