هم آماده باش ، هم تیکه پارم.

خیلی وقت بود که نمیلرزیدم.

این که این دختر ها کی دست از سرم بردارن ، فکر نمیکنم خدا هم چیزی بدونه.

امروز شیمی نخوندم.(زیر ۴ ساعت که مطالعه حساب نمیشه.)

به خواهرم قول داده بودم تابستون و کنارش باشم ، چون از شهریور ۴۰۲ فقط داشتم درس میخوندم.

فهمیدم علاوه بر انسان نبودن خوش قول هم نیستم.

چی بگم!

اون خونه پر عطر بارون بود ، گل و لای تو وجود من به این راحتی پاک نمیشد.

نشستم گوشه اتاق.

تو آینه دیدم ی ادم وایساده ، لاغر ، با دست های دراز ، با چشم های خالی.گفتم این منم؟

آینه خندید ، خندیدم.

این دختر ، این لکاته ، این ساحره.

چی از وجودم کند و رفت که به این روز افتادم؟

برای همه ی اینها، ما زیادی جوون نیستیم؟

یادمه ، یکی از وبلاگا نوشته هامو خونده بود و بعد گفته بود"فکر میکردم این پسر ۲۵ به بالا باشه ، پروفایلشو چک کردم دیدم بچه مدرسه ایه.چه بلایی سر نسل جدید اوردیم؟"

میلرزم ، ۲۵ نه ، مثل ی پیرمرد ۸۰ ساله.

جنسیت خود را وارد کنید.

چی بگم!

با این قلب میخوای مبارزه ام ببری؟

امشب یادت بمونه که داشتی جون میکندی و نبود.

سگی اگه باز بهش زنگ بزنی و ناز بکشی.

نری پرت کنی خودتو از رو پلا!

درس نخوندم ، درس نخوندم ، تمرین نکردم ، پروژه رو کامل نکردم ، کامل نکردم،کامل..

پاک میشه.

همش.

شیمی!

اینکه میخوام پروژه های سازمان و ورزش و المپیاد شیمی و همزمان پیش ببرم ی روز به کشتنم میده ، ببین کی گفتم.

هر بار اینطوریم که سگم اگه باز خودمو درگیر ی پروژه کنم و تو منگنه قرار بگیرم و له شم 

و بازم میتونید منو ببینید که از صبح پای لپ تاپ بوده و داره چشم و کمرشو از دست میده و کلی از شیمی عقب مونده :

اولش اینطوری شروع شد که صد رحمت به فوتوشاپ ایندیزاین سخت و رو مخه

و بعد صد رحمت به ایلوستریتور فوتوشاپ چقدر پیچیده بود

و حالا میتونم جلوی تمام اپ های گرافیکی که تاحالا کار کردم زانو بزنم و بگم ممنون که مثل افترافکت رو اعصاب و سوهان روح نیستید🤝

خسته شدم ، خسته.

ی سری ایده هست ، ی سری کار ، با ۲۴ ساعت وقت.شبانه روز وقت کمی در اختیارم گذاشته ،

زمان واسم کمه ، تله ست. اگه تو بعد چهارم بودم زمان در اختیارم بود و قطعا تعیین مکان راحت تر از کنترل زمانه.

هندل کردن همه اینا با درگیری های فکری که دارم فراتر از سخته.

گفت شماره حساب بده ، تردید دارم.

بالاخره باید ی جوری پولش دراد دیگه؟ این خانواده هیچ جوره قرار نیست بابت المپیاد حمایتم کنن.

امروز کنکور تجربی بود. نمیخوام ۱۴۰۶ ی همچین روزی سر جلسه کنکور در حال حل سوالای ریاضی باشم و فکر کنم کاش اول زمین شناسی و جواب میدادم.

سختمه ، روم فشاره.

خواب بد میبینم و باز میخوابم.

سختمه.از رنک گروه مطالعاتی هم عقبم.

شاید.

داشتم همینطور می گشتم که به این شعر رسیدم.رضا صادقی بعد از المپیاد برای دبیرش نوشته=) 

اینا کافی نیست ، من به روزی ۱۰ ساعت هم رسیده بودم ، این کافی نیست..

باز من صادق ترم.بچه های گروه مطالعاتی و تا بیدار نکنی درس نمیخونن.دلیر می گفت باید زور بالاسرتون باشه!

مثلا سارینا و دلارام هر روز ساعت مطالعه ثبت میکردن ، یا علی هر روز به خودم گزارش میداد.

دو روزه نبودم هیچ خبری از هیچکدومشون تو گروه نیست.

حصین میگه " من تو ترکم ، خیلی وقته".

خسته شدم.

خیلی خسته.

گفتم بگو آقای دکتر جوابتو بدم ، گفت ، فقط خندیدم.

رو ۶ ساعتم ثابت شم راضیم.

یک ماهه درس نخونده بودم ، طبیعیه.

کی اهمیت میده.

باشگاه امروز تعطیل بود.

نفس اماره!

شب بخیر.

شعر!

الا ای سلیمانی ای نیک بخت * الا ای صاحب شیمی و تاج و تخت

من آن رفته در هنگ کنگم که باز * طلا از پی نقره آرم فراز

به جبر و ریاضی بوم شیر مرد * به شیمی ولی همچو یک موش زرد

من از امتحان سخت نالیده ام * پس از حق به امید تو مانده ام

به من نمره ای ده که شادان شوم * که گر ده بگیرم پریشان شوم

ز من این نخواه ای دبیر شریف * که باشم بر این امتحانت حریف

نپرس از من آن واکنش های سخت * که می بشکند ساقه هر درخت

ز شیمی نوشتن چه سودی مراست ؟ * چه غم گر شود واکنش بیش و کاست ؟

چرا Y,X نمایم رها ؟ * شوم از ریاضی به سختی جدا ؟

چه سر دربیارم که محلول چیست ؟* که ما بین مولکول و سلول چیست ؟

چه دانم که در نقطه انجماد؟ * چه آید بلا بر سر مایعات ؟

فشار بخار از چه آمد پدید ؟ * در این واکنش چه کم شد یدید ؟

چرا وزن این میخ سربی کم است ؟ * چرا آن فلان واکنش در هم است ؟

چرا باشد این واکنش نیمه پیل ؟* چرا داخل ماست شد زنجفیل ؟

چو بازی دهد واکنش با اسید * نمک از چه می آید آنجا پدید ؟

چرا H مثبت فراوان شده ؟* چرا رنگ محلو ل پنهان شده ؟

چه ربطی است بین دما و فشار ؟ * چرا گشته روشن چراغ مدار ؟

خلاصه غرض زاین همه حرف مفت * ز بد گفتن از درس گردن کلفت !

بود این که بر بنده منت نهی * یکی 20 بی رنج و زحمت نهی