فرق میکنه.
نباید کل زندگیت به هیچ جات باشه،
نباید.
ما هممون این رو میدونیم.
ما هر روز وجودمون رو انکار میکنیم ، تا عقایدمون که احتمالا اسمش رو ازادی گذاشتیم پای مال نشه.
اما وقتی خبری از محدودیت نباشه ، مفهوم و معنای واقعی ازادی زیر سوال میره.
ما از نباید ها مطلعیم ، از لذت انجام دادنشون هم.
اما همچنان ترجیح میدیم خودمون رو توی اشتباهات غرق کنیم و بعد ابراز پشیمونی کنیم. شاید چون صد بار توبه کردن ، از یک بار مقابل خودمون ایستادن راحت تره.
فروپاشی روانی که نه، زندگیم از هم پاشیده.اون دختر بهم زنگ زد و من به سختی نفس می کشیدم.
تو تمام زندگیم از دختر ها متنفر بودم. از شروع ۷ سالگی تا به الان. دلیل ۹۰ درصد بدبختیام همینا ان. از هانا کینه به دل مونده ، بعد از ۹ سال. اما اون پسر بچه ای که همبازیم بود؟ واقعا به ی رفیق پسر نیاز دارم.